I am inviting today for a trip to the Middle East from times before and during the crusade. This time we will look at Cruseders opponents. For this occasion I also prepared a model of Islamic priest from Gripping Beast (thanks guys!)
Below traditionally some pictures, also comparable with other models of the Crusade periods.

„Jeśli Bóg nam pobłogosławi, by wypędzić naszych wrogów z Jerozolimy, zwycięstwo będzie nasze! Jakimi modlitwami mu się odwdzięczymy jeśli zdecyduje się nas wesprzeć?“

Zapraszam dziś na podróż na Bliski Wschód okresu z przed i w trakcje krucjat. Tym razem przyjrzymy się nieco przeciwnikom Krzyżowców. Na tę okazję przygotowałem także model islamskiego kapłana od Gripping Beast (dzięki chłopaki!).
Poniżej tradycyjnie kilka zdjęć, również porównawczych z innymi modelami z okresu Wypraw Krzyżowych.

Ale najpierw trochę historii.
Arabowie znani byli w pierwotnym znaczeniu jako „koczownicy“. Są grupą ludów pochodzenia semickiego zamieszkująca od czasów starożytnych Półwysep Arabski.
Pierwsze wzmianki o Arabach pojawiają się w Biblii już ok. 1000 r. p.n.e., a w kronikach asyryjskich ok. VII wieku p.n.e. – przez ok. 1600 lat zamieszkiwali głównie rejon Półwyspu Arabskiego, aby w VII wieku n.e. rozpocząć ekspansję i zmieszać się z ludnością mieszkającą na zajętych przez nich terenach, która uległa w znacznej części arabizacji. Najczęstszym wyznaniem wśród Arabów jest islam sunnicki, ale jest również wielu szyitów (głównie w Iraku, Jemenie, Syrii i Libanie) oraz chrześcijan (głównie w Libanie, Syrii i Egipcie).

Często uznaje się Arabów nie za jeden naród, ale za wspólnotę kulturową. Pogląd ten jest spowodowany tym, że większość Arabów jest potomkami ludów podbitych w trakcie arabskich podbojów (m.in. Aramejczyków, Egipcjan, Wandalów, Berberów, zhellenizowanych mieszkańców Bliskiego Wschodu i zromanizowanych mieszkańców północnej Afryki).

Wkrótce po śmierci Mahometa Arabowie pod panowaniem kalifów podbili rozległe regiony – całą Afrykę Północną, Lewant, Mezopotamię, Persję, Turkiestan, część Anatolii, Hiszpanię, Sycylię i Sardynię. Rozpowszechnili swoją kulturę, pismo i język na wszystkie te obszary. Islam jako religia państwa i prawa regulował całe życie społeczne, było jednak wiele znaczących ruchów próbujących zachwiać tymi regułami. Przejęli wiele elementów kultur obcych – szczególnie bizantyjskiej, perskiej i indyjskiej oraz lokalnych wspólnot chrześcijańskich. Chrześcijańscy Arabowie i arabskojęzyczni Żydzi utworzyli własne kultury w obrębie kultury arabskiej. Jednocześnie wystąpiły antagonizmy między rolniczo-miejską a koczowniczą kulturą Arabów.

Państwo kalifów dość szybko (już w X wieku) rozpadło się na wiele wciąż dzielących się części. Pod koniec średniowiecza kultura arabska podupadła, na skutek najazdów tureckich i mongolskich oraz rozwoju ruchów dążących do ściślejszej dominacji religii nad wszystkimi aspektami życia. Arabowie przez wieki znajdowali się w większości pod panowaniem tureckim. Po wyzwoleniu spod niego większość regionów zamieszkanych przez Arabów uległa kolonizacji europejskiej, zwłaszcza francuskiej i angielskiej.

Wojska arabskie możemy znaleźć w armii Maurów w Hiszpanii (podbój i rekonkwista) oraz jako obrońców Ziemi Świętej przed Krzyżowcami (okres wypraw krzyżowych).

Średniowiecze było równie z okresem największego rozkwitu kultury arabskiej. Arabowie zdołali przyswoić sobie, rozwinąć i pogodzić z islamem większość osiągnięć kultury hellenistycznej dominującej na podbijanych przez nich obszarach. Zarazem przyswoili sobie wiele osiągnięć kultury indyjskiej. Stworzyli wysoce rozwiniętą filozofię i logikę oraz bogatą literaturę (często opartą na formach beduińskich). Zaczęli też uprawiać naukę – zwłaszcza alchemię, matematykę (za pośrednictwem Arabów Europejczycy zapożyczyli indyjskie tzw. cyfry arabskie) i medycynę. Przyswoili sobie dziedzictwo Platona i Arystotelesa, które między innymi dzięki nim przedostało się z powrotem do Europy zachodniej.

Rozwój malarstwa i rzeźby został zahamowany przez czynniki religijne. Islam uważa bowiem, iż wszelkie próby artystycznego przedstawiania postaci ludzkich i zwierzęcych stanowią naigrywanie się z dzieła Allaha i prowadzą do bałwochwalstwa. Teksty szariackie uważają także za grzeszną muzykę, zakaz ten nie był jednak nigdy powszechnie przestrzegany. Na muzykę arabską silnie wpłynęły dwie starożytne kultury: perska i akadyjska. Arabowie słyną z pięknej architektury, ozdabianej motywami geometrycznymi i roślinnymi, oraz wszechobecnej w ich świecie kaligrafii.

Za sprawą uniwersalizmu islamu kultura arabska silnie wpłynęła na kultury Afryki Północnej, Bliskiego Wschodu, Azji Środkowej i Kaukazu.